In oktober 1994 kwamen mijn moeder, mijn twee oudere zussen, mijn broer en mijn twee jongere nichtjes en ik naar Nederland. Mijn verhaal begint toen wij als gezin asiel aanvragen in het Opvang Centrum in Zeewolde. Ik was toen 9 jaar oud. Ik herinner mij dat wij een lange weg in het midden van de nacht opliepen naar een gebouw met een platte dak. Vlak voor het gebouw was een slagboom. Niemand zei een woord. Mijn moeder liep voorop met mijn twee nichtjes, ieder aan één hand, dan ik en mijn broer en mijn twee oudere zussen achter ons sloten de stoet af. Een vrouw van in de begin 40 met een veel jonger uiterlijk dan haar leeftijd verried met 6 kinderen. Wat een spektakel! Toen we bij het gebouw aankwamen, liepen we recht tegen een receptie aan. Dan wordt alles een beetje wazig. Ik zie vlagen van beelden ons in een soort wachtruimte waar ook andere mensen aan het wachten waren. Mijn moeder wordt naar een andere kamer geleidt en blijft lang weg. Vervolgens wordt mijn oudste zus weggeleid en blijft ook een tijdje weg. Dan komen ze terug. Dan herinner ik mij dat een fotograaf dossierfoto’s van ons neemt. 1 voor 1 worden we op beeld vastgelegd. Ik herinner mij dat mijn jongste nichtje te kort is om voor de lens te staan en ze wordt op een stoel gezet om de foto te kunnen nemen. Het was allemaal erg spannend en eng. Dan worden onze vingerafdrukken genomen. Uitegeput van deze ervaring worden wij eindelijk in het midden van nacht naar een busje geleid en bij een huisje afgezet in een groot park. Het was een bungalow zo bleek later. Het opvangcentrum was in die tijd omgebouwd tot een bungalowpark. Ik herinner mij dat mijn broer en zussen en nichtjes en ik dachten dat dit ons nieuw huisje zou worden. We waren zo blij en begonnen de kamers te verkennen. We wisten toen nog niet dat dit het begin was van een lange rits verhuizingen dat ons nog te wachten stond. Dit was onze eerste kennismaking met Nederland. De reis was begonnen.
Camp years, the beginning
In October 1994 my mother, my two older sisters, my brother and my two younger cousins and I came to the Netherlands. My story starts when we, as a family, apply for asylum in the Assylum Center in Zeewolde. I was 9 years old then. I remember walking up a long road in the middle of the night to a building with a flat rooftop. There was a barrier right in front of the building. Nobody said a word. My mother led the way with my two cousins, holding them each on one hand, then me and my brother and my two older sisters behind us closing the line. A woman in her early 40s with a much younger appearance than her age would let on with 6 children. Quite the spectacle! When we arrived at the building, we ran into a reception area. Then everything gets a little blurry. I see flashes of images of us in a waiting room where other people were also waiting. My mother is led to another room and stays away for a long time. Then my oldest sister is led away and also stays away for a while. Then they come back. Then I remember a photographer taking mugshots of us. 1 by 1 we are captured on film. I remember my youngest niece being too short to stand in front of the lens and she is put on a chair to have her picture taken. It was all very exciting and scary. Then our fingerprints are also taken. Exhausted from this experience, we are finally led to a van in the middle of the night and dropped off at a cottage in a large park. It was a bungalow as it turned out later. At that time, the reception center had been converted into a bungalow park. I remember my brother and sisters and nieces and I thinking this would be our new home. We were so happy and started exploring the rooms. We didn't know at the time that this was the start of a long series of relocations that awaited us. This was our first acquaintance with the Netherlands. The journey had begun.
Here's a video of the asylum camp where our journey started in the Netherlands
Comments